آیا رئیس و کارکنان باید با هم دوست باشند؟
پاسخ به این سوال بستگی به تعریف ما از واژه «دوستی» دارد. اینکه با رئیس و زیردستان خود رابطه دوستانه داشته باشید، عالی است. منظورم از دوستانه، یک رابطه صادقانه و صمیمانه بر اساس احترام و توجه متقابل است.
اما اگر میخواهید این رابطه را به خارج از محیط کار بکشانید، یعنی روابط اجتماعی غیرکاری داشته باشید، رئیستان را به خانه دعوت کنید و با خانوادهتان آشنا کنید، بخش اعظمی از زمان خود را با او بگذرانید و جزئیات شخصی زندگی تان را با او در میان بگذارید، باید حواس تان جمع باشد و یاد بگیرید این رابطه را درست مدیریت کنید.
مدیریت درست این رابطه، یعنی تعیین حد و مرزهای محکم، تا این «دوستی» بر عملکرد هر دویتان تاثیر نگذارد و در مواقعی که از نظر میزان قدرت، در یک سطح نیستید، بتوانید حرفهای رفتار کنید.
بهعنوان کسی که سالها مدیر یا معاون بوده و با مدیران و کارکنان زیادی همکاری داشته و گاهی با آنها دوست بودهام، فکر میکنم این روابط میتوانند جواب دهند، یعنی سازنده باشند و بر زندگی شخصی و شغلی طرفین تاثیر مثبت داشته باشند.
اما رابطه دوستی ممکن است تاثیر کاملا معکوسی داشته باشد. اگر به دنبال برقراری رابطه دوستی با رئیس تان هستید، باید مراقب خطراتش باشید. چون وقتی میان طرفین از نظر سطح قدرت، تفاوت فاحش وجود دارد و یکی از آنها میتواند موقعیت شغلی دیگری را به شدت تحت تاثیر قرار دهد، امکان ندارد که در خارج از محیط کار، دو طرف احساس برابری (و حتی تفاهم) کنند. و اگر رابطه به هر دلیلی به مشکل بر بخورد، هر دو طرف بهای سنگینی خواهند پرداخت.